12 Τέμπη το χρόνο
Η καταραμένη παράδοση της κοιλάδας ξαναχτύπησε. Το 1999, 6 άνθρωποι έχασαν τη ζωής τους από το τροχαίο ατύχημα μεταξύ λεωφορείου όπου επέβαιναν φίλαθλοι ποδοσφαιρικής ομάδας, και διερχόμενου φορτηγού, όπου το πρώτο κατακρημνίστηκε σε χαράδρα 8 μέτρων. Το 2003, 21 μαθητές βρήκαν φρικτό θάνατο από τη σύγκρουση επίσης λεωφορείου με φορτηγό που μετέφερε μελαμίνες και έσκισαν κυριολεκτικά στη μέση το πρώτο.
20 χρόνια μετά, η καταραμένη παράδοση συνεχίστηκε με τον πιο οδυνηρό τρόπο. Η κοιλάδα που αγαπάει να καταπίνει νεαρές ηλικίες, το φιλέτο μιας χώρας, αυτή τη φορά με πρωταγωνιστή ως μέσο μεταφοράς τα τρένα, είχε τον απολογισμό 57 νεκρών με τους περισσότερους από αυτούς φοιτητές.
Την εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, της τεχνητής νοημοσύνης και της ψηφιακής επανάστασης, ο ανθρώπινος παράγοντας σε θέματα ασφάλειας επιβάλλεται να είναι επικουρικός.
Μια πρόσφατη έρευνα του ευρωπαϊκού μηχανισμού σηματοδότησης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπός κάνει 1 λάθος στις 1000 ώρες λειτουργίας, ενώ ένα ασφαλές ηλεκτρονικό σύστημα έχει 1 αστοχία ανά 1 δις ώρες, δηλαδή μια φορά στα 115.000 χρόνια, συνεπώς πρακτικά αδύνατη.
Κάθε χρόνο στην Ελλάδα έχουμε περίπου 700 νεκρούς από τροχαία ατυχήματα, 12 Τέμπη το χρόνο ή ένα το μήνα. Το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των αιτιών, που προκύπτει και από τους πραγματογνώμονες τροχαίων ατυχημάτων είναι το ανθρώπινο λάθος. Η τεχνολογία των οχημάτων έχει κάνει κάποια δειλά βήματα όσον αφορά την ενεργητική και παθητική ασφάλεια και ακόμα πιο δειλά για την αυτόνομη οδήγηση.
Το σίγουρο είναι ότι όσο πιο γρήγορα φτάσουμε στο επίπεδο 5 αυτοματισμού της S.A.E. (Society of Automobile Engineers) δηλαδή την πλήρη αυτόνομη οδήγηση των οχημάτων, χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, τόσο περισσότερες ανθρώπινες ζωές θα σωθούν.
Επιτακτική ανάγκη για να εξαλειφθεί το τροχαίο δυστύχημα, είναι να βρίσκεται στην πρώτη θέση της ατζέντας των αυτοκινητοβιομηχανιών, αλλά και των εκάστοτε υπουργείων μεταφορών, ο περιορισμός της ανθρώπινης παρέμβασης στις μεταφορές και η ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής.
